Ptakova, czyli Natalia Ptak, ma już na koncie jedną płytę, sympatię słuchaczy, współpracę z największymi postaciami polskiej sceny muzycznej. Po kilkuletniej przerwie powraca z albumem „Wesoła dziewczyna z sercem często smutnym” jako w pełni dojrzała i samodzielna artystka. Drugi debiut wydaje się niemożliwy? Ptakova właśnie udowadnia, że to nieprawda.
Niedługo po tym, jak w 2021 roku Ptakova zakończyła promocję świetnie przyjętego albumu „Suma wszystkich dźwięków” i została nominowana do Fryderyka w kategorii Fonograficzny Debiut Roku, zniknęła. Spędziła trochę czasu w studio u Michała „Foxa” Króla i Kacpra Budziszewskiego, aż w końcu stanęła przed wyzwaniem: produkcją całej płyty.
„Spędziłam nieprzyzwoitą liczbę godzin przy komputerze, ucząc się i dochodząc do tego, o co mi chodzi. Kupiłam pianino, syntezator, szukałam konkretnych plug-inów. Wiele razy sądziłam, że umrę przed ekranem pod stosem talerzy i ogryzków, a przez te 80 kroków dziennie nie będę miała siły na nic więcej. Zapominałam o całym świecie, koncentrując się na muzie. Pewnie pomógł mi w tym hiperfokus ADHD” – mówi Ptakova.
Droga do wydania „Wesołej dziewczyny o sercu często smutnym” była długa i trudna, choć Ptakova żartuje, że zaczęła się od… wizyty u fryzjera: „Nagle odkryłam w sobie Natalię, której bardzo potrzebowałam. Dostrzegłam też dużo wyraźniej, jak wielu świetnych ludzi mnie otacza i jak niesamowicie są inspirujący. Od zawsze jestem obserwatorką, ale wówczas wyjątkowo mocno się im przyglądałam – ich pracowitości, konsekwencji, otwartości i często ufności w stosunku do własnych działań”.
„Wesołą dziewczynę o sercu często smutnym” można określić mianem drugiego debiutu Ptakovej. Nie tylko ze względu na samodzielną produkcję wszystkich utworów, ale też dzięki jeszcze większemu obnażeniu swoich emocji. 10 utworów, które znalazły się na albumie, to 35 minut podróży wśród smutku, tęsknot, lęków, wewnętrznych demonów i refleksji nad codziennością.
